“Een…twee...zes”(©Bassie)
Blijf op de hoogte en volg Jasper
03 Oktober 2014 | Zuid-Afrika, Stellenbosch
De tijd gaat echt insane snel. Ik heb nog maar 3 college weken voor de boeg, echt niet te geloven, daarna is ‘het’ eigenlijk alweer voorbij. En zelfs nog maar 2 keer te gaan met onze kindjes uit grade 1. Maar gelukkig betekent dat niet dat ik Zuid-Afrika alweer moet gaan verlaten, dat duurt nog wel even. Als ik het een versimpel komt het hierop neer: nog 3 weken college, dan nog een 3 weken tentamens, dan nog 3 weken met evt. hertentamens, dingen hier in de buurt doen, dingen inleveren, afsluiten en niks doen en dan nog 5 tot 6 weken de rest van de wereld bekijken.
Zoals ik al eerder had gezegd was ik niet zwaar onder de indruk van het geweldig hoge niveau hier, ja tuurlijk het kost wat tijd en je moet wel gewoon normaal studeren, af en toe hard werken, maar om nou te zeggen dat m’n hersenen de zwaarste tijd van hun leven doormaken gaat wel echt een stapje te ver. Ik denk dat het verschil er vooral in zit dat ik hier vakken heb waarbij ik snap waar ik mee bezig ben en die concreet terugkomen in het dagelijks leven, terwijl je op de TU vaak vakken hebt waarbij je je afvraagt wat je nou eigenlijk doet. En dat bevalt me eigenlijk wel. Maar je leert hier ook wel heel veel nieuwe, andere dingen. Gelukkig maar, want dat was ook de bedoeling. En dan leer je buiten de collegezaal natuurlijk ook nog een hoop, dat mag natuurlijk ook niet vergeten worden.
Maargoed ik weet niet meer precies waar ik de vorige keer gebleven was, maar in de tussentijd heb ik in ieder geval m’n midterms gehad en gehaald, en we hebben onze vakantie gehad. Nou daar kijkt iedere student al vanaf het begin naar uit natuurlijk, en ik uiteraard ook. Er is ook een standaard 2-deling onder de internationale studenten hier in stellies, de helft gaat naar Namibië en de andere helft gaat de Garden Route doen. Nou Namibië komt in Januari voor mij nog, dus op naar de Garden Route. We hebben een, al zeg ik het zelf, prachtige polo gehuurd en zijn in 7 dagen via van alles en nog wat naar Port Elizabeth gereden (bijna 1400km) en hebben vervolgens de bus teruggepakt. Maar ik kan in ieder geval weer wat dingen van m’n lijstje af strepen, het zuidelijkste punt van Afrika gehad, walvissen gezien, olifanten gezien, zebra’s, buffels, een neushoorn, paar nationale parken gehad, bergen gehad, strand gehad, de Shoprite-hyper bezocht, vrijwel alles dus. En surfles genomen bij zo’n typische net-niet-meer-jonge-blonde-surfleraar met hippietrekjes, dus die ervaring ook weer gehad. En het was enig en het lukte op zich ook nog wel aardig, maar het is zeker superleuk om te doen. En van Bloukrans gesprongen, want ja alleen maar kijken is ook zo saai.
Nou ja en dan afgelopen week ook opeens (niet helemaal precies zo gepland, maargoed dingen gaan hier nou eenmaal nooit zoals je ze plant om een of andere vage reden) m’n PADI (duiken) gaan doen. Het was best wel intens en zwaar, vooral omdat je het in een korte tijd allemaal moet doen. Dus dat houdt ook in tot half 12 ’s avonds onderin het zwembad liggen en op zaterdagochtend om 7u klaar staan om een 14 graden warme oceaan in te gaan. Maar dat is het zeker weten waard. Het was eigenlijk veel gecompliceerder dan ik altijd dacht, maar dat maakt het eigenlijk vooral ook leuker. En hoe vet is het dat je gewoon in het water kan ‘zweven’. En dan als je op de zeebodem zit met de hele groep om wat skills te leren van je instructeur en er komt opeens een zeehond rondjes om jullie heen zwemmen, onbeschrijflijk. En het was ook een hele leuke groep, voornamelijk internationale studenten maar ook 2 Zuid-Afrikanen waaronder een geboren Stellenboscher, en dat maakt het eigenlijk nog veel leuker.
Het weer is net een kangaroo met adhd, het springt maar heen en weer, tussen de ene en de volgende dag kan zo 15 graden verschil zitten en als je pech hebt krijg je af en toe een regenbui over je heen waarmee je in 5 minuten Delftse Hout kan vullen. Maar als je het vergelijkt met Nederland dan zou ik vooral zeggen heel veel plezier met jullie winterjassen, ik leef met jullie mee. Daarnaast kan ik ook nog verheugd vertellen dat de bomen in de binnenplaats eindelijk blaadjes krijgen, het blijft iets langer licht (al gaat de zon nog steeds rond half 7 onder) en het percentage dagen dat de gemiddelde doorgewinterde Zuid-Afrikaan in korte broek loopt is van 90% naar 95% gegaan. Met andere woorden, de zomer komt eraan. Al zei ik dat geloof ik een maand geleden ook al, maar dat terzijde. Maargoed, het is weer is natuurlijk niet de rede dat ik hier ben, dus zo heel veel maakt het nou ook weer niet uit.
De prijzen in de supermarkt zijn eigenlijk hetzelfde als het weer, dus de ene keer moet je weer grote voorraden yoghurt inslaan terwijl het je een dag later zomaar weer een faillissement kan bezorgen (als ze het uberhaupt hebben dan tenminste). Maar dat maakt boodschappen doen eigenlijk alleen maar spannender en nog veel leuker dan het al was.
Aan de ene kant vind ik het echt intens jammer dat de colleges al weer bijna voorbij zijn, want je bent je er eigenlijk wel een beetje thuis gaan voelen en ik zit voorlopig veel liever hier dan dat ik weer in onze betonnen vrachtwagen op de TU college heb, maar aan de andere kant is het ook wel fijn dat er rustigere tijden aan komen. Je merkt ook zeker wel dat je een zomervakantie hebt overgeslagen en ik zou nou ook niet bepaald willen stellen dat ik hier de hele dag m’n vingers loop te tellen, dus even een paar weken pauzeren klinkt me eigenlijk wel goed in de oren.
Hoogtepunt tot nu toe, afgezien van het gewoon hier wonen en zijn, zijn toch wel m’n dinsdagmiddagen bij onze kindjes op de basisschool. Een olifant is leuk, maar zodra je er een fotoshoot van gemaakt hebt wordt het saai en dat zal het absoluut nooit worden bij onze 1st graders. Altijd supervol met energie, enthousiasme en liefde. Ze stoppen al hun energie in de leuke dingen, zodat ze geen energie meer hebben voor de slechte dingen (en geloof me, die hebben ze thuis meer dan genoeg), terwijl wij als (sort of) volwassenen eigenlijk altijd teveel energie in de slechte dingen stoppen zodat we weinig energie meer over hebben voor de leuke dingen. Soms kan je je toch echt beter als een klein kind gedragen.
En met die wijze levensles wil ik graag mijn betoog voor deze keer besluiten. Doei!
Zoals ik al eerder had gezegd was ik niet zwaar onder de indruk van het geweldig hoge niveau hier, ja tuurlijk het kost wat tijd en je moet wel gewoon normaal studeren, af en toe hard werken, maar om nou te zeggen dat m’n hersenen de zwaarste tijd van hun leven doormaken gaat wel echt een stapje te ver. Ik denk dat het verschil er vooral in zit dat ik hier vakken heb waarbij ik snap waar ik mee bezig ben en die concreet terugkomen in het dagelijks leven, terwijl je op de TU vaak vakken hebt waarbij je je afvraagt wat je nou eigenlijk doet. En dat bevalt me eigenlijk wel. Maar je leert hier ook wel heel veel nieuwe, andere dingen. Gelukkig maar, want dat was ook de bedoeling. En dan leer je buiten de collegezaal natuurlijk ook nog een hoop, dat mag natuurlijk ook niet vergeten worden.
Maargoed ik weet niet meer precies waar ik de vorige keer gebleven was, maar in de tussentijd heb ik in ieder geval m’n midterms gehad en gehaald, en we hebben onze vakantie gehad. Nou daar kijkt iedere student al vanaf het begin naar uit natuurlijk, en ik uiteraard ook. Er is ook een standaard 2-deling onder de internationale studenten hier in stellies, de helft gaat naar Namibië en de andere helft gaat de Garden Route doen. Nou Namibië komt in Januari voor mij nog, dus op naar de Garden Route. We hebben een, al zeg ik het zelf, prachtige polo gehuurd en zijn in 7 dagen via van alles en nog wat naar Port Elizabeth gereden (bijna 1400km) en hebben vervolgens de bus teruggepakt. Maar ik kan in ieder geval weer wat dingen van m’n lijstje af strepen, het zuidelijkste punt van Afrika gehad, walvissen gezien, olifanten gezien, zebra’s, buffels, een neushoorn, paar nationale parken gehad, bergen gehad, strand gehad, de Shoprite-hyper bezocht, vrijwel alles dus. En surfles genomen bij zo’n typische net-niet-meer-jonge-blonde-surfleraar met hippietrekjes, dus die ervaring ook weer gehad. En het was enig en het lukte op zich ook nog wel aardig, maar het is zeker superleuk om te doen. En van Bloukrans gesprongen, want ja alleen maar kijken is ook zo saai.
Nou ja en dan afgelopen week ook opeens (niet helemaal precies zo gepland, maargoed dingen gaan hier nou eenmaal nooit zoals je ze plant om een of andere vage reden) m’n PADI (duiken) gaan doen. Het was best wel intens en zwaar, vooral omdat je het in een korte tijd allemaal moet doen. Dus dat houdt ook in tot half 12 ’s avonds onderin het zwembad liggen en op zaterdagochtend om 7u klaar staan om een 14 graden warme oceaan in te gaan. Maar dat is het zeker weten waard. Het was eigenlijk veel gecompliceerder dan ik altijd dacht, maar dat maakt het eigenlijk vooral ook leuker. En hoe vet is het dat je gewoon in het water kan ‘zweven’. En dan als je op de zeebodem zit met de hele groep om wat skills te leren van je instructeur en er komt opeens een zeehond rondjes om jullie heen zwemmen, onbeschrijflijk. En het was ook een hele leuke groep, voornamelijk internationale studenten maar ook 2 Zuid-Afrikanen waaronder een geboren Stellenboscher, en dat maakt het eigenlijk nog veel leuker.
Het weer is net een kangaroo met adhd, het springt maar heen en weer, tussen de ene en de volgende dag kan zo 15 graden verschil zitten en als je pech hebt krijg je af en toe een regenbui over je heen waarmee je in 5 minuten Delftse Hout kan vullen. Maar als je het vergelijkt met Nederland dan zou ik vooral zeggen heel veel plezier met jullie winterjassen, ik leef met jullie mee. Daarnaast kan ik ook nog verheugd vertellen dat de bomen in de binnenplaats eindelijk blaadjes krijgen, het blijft iets langer licht (al gaat de zon nog steeds rond half 7 onder) en het percentage dagen dat de gemiddelde doorgewinterde Zuid-Afrikaan in korte broek loopt is van 90% naar 95% gegaan. Met andere woorden, de zomer komt eraan. Al zei ik dat geloof ik een maand geleden ook al, maar dat terzijde. Maargoed, het is weer is natuurlijk niet de rede dat ik hier ben, dus zo heel veel maakt het nou ook weer niet uit.
De prijzen in de supermarkt zijn eigenlijk hetzelfde als het weer, dus de ene keer moet je weer grote voorraden yoghurt inslaan terwijl het je een dag later zomaar weer een faillissement kan bezorgen (als ze het uberhaupt hebben dan tenminste). Maar dat maakt boodschappen doen eigenlijk alleen maar spannender en nog veel leuker dan het al was.
Aan de ene kant vind ik het echt intens jammer dat de colleges al weer bijna voorbij zijn, want je bent je er eigenlijk wel een beetje thuis gaan voelen en ik zit voorlopig veel liever hier dan dat ik weer in onze betonnen vrachtwagen op de TU college heb, maar aan de andere kant is het ook wel fijn dat er rustigere tijden aan komen. Je merkt ook zeker wel dat je een zomervakantie hebt overgeslagen en ik zou nou ook niet bepaald willen stellen dat ik hier de hele dag m’n vingers loop te tellen, dus even een paar weken pauzeren klinkt me eigenlijk wel goed in de oren.
Hoogtepunt tot nu toe, afgezien van het gewoon hier wonen en zijn, zijn toch wel m’n dinsdagmiddagen bij onze kindjes op de basisschool. Een olifant is leuk, maar zodra je er een fotoshoot van gemaakt hebt wordt het saai en dat zal het absoluut nooit worden bij onze 1st graders. Altijd supervol met energie, enthousiasme en liefde. Ze stoppen al hun energie in de leuke dingen, zodat ze geen energie meer hebben voor de slechte dingen (en geloof me, die hebben ze thuis meer dan genoeg), terwijl wij als (sort of) volwassenen eigenlijk altijd teveel energie in de slechte dingen stoppen zodat we weinig energie meer over hebben voor de leuke dingen. Soms kan je je toch echt beter als een klein kind gedragen.
En met die wijze levensles wil ik graag mijn betoog voor deze keer besluiten. Doei!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
